Powierzchnia sołectwa 2,7 km2
401 mieszkańców
105 budynków mieszkalnych
Sołtys wsi:
Bogumiła Kuboń, zam. Biskupice Melsztyńskie 68
Radny Gminy Czchów reprezentujący Biskupice Melsztyńskie i Domosławice:
Bernadeta Salamon, zam. Biskupice Melsztyńskie
Parafia Domosławice: tel. (0) 146 659 371
Proboszcz parafii: ks. Marek Kądziołka
Dzieci uczęszczają do przedszkola, szkoły podstawowej i gimnazjum do zespołu Szkół i Przedszkola im. ks.Tischnera w Domosławicach. Od roku 2012 w budynku Zespołu Szkół funkcjonuje Szkoła Muzyczna I stopnia w Domosławicach z filiami w trzech sąsiednich gminach.
Dyrektorem Zespołu Szkół jest Kazimierz Wojnicki.
HISTORIABISKUPICMELSZTYŃSKICH WEDŁUG HENRYKA KORNASIA –NIECO BLIŻEJ NASZYM CZASOM
Pierwsza historyczna wzmianka o wsi Biskupice (bez przymiotnika Melsztyńskie) dotyczyła roku 1215. W tym to roku biskup krakowski Wincenty Kadłubek darował dziesięciny z 19 wsi położonych obok Czchowa,a między innymi ze wsi Biskupice – Kapitule krakowskiej. Potwierdził to Długosz, który wyszczególnił dziesięciny snopowe z Gnojnika, Gosprzydowej, Tymowej, Tworkowej, Ujazdu, Opatkowic (dziś Zakliczyna), Zdoni, Lusławic, Faściszowej i Kończysk oraz pieniężnie z Policht, Słonej, Olszowej, Brzozowej, Bieśnika, Poznej, Lewniowej i Biskupic. Zwarty obszar tych wsi (kilka z nich trudno dziś zidentyfikować) nie budził wątpliwości, że chodziło tu kronikarzom o Biskupice koło Czchowa. Sądząc z nazwy, wieś ta początkowo stanowiła własność duchowieństwa. Nazwę ta nadano wielu miejscowościom w Polsce południowej (spotykamy ją dziś koło Radłowa, Wieliczki i Słomnik). Długosz twierdził, że Biskupice, wieś koło Czchowa była ongiś własnością królewską. Pierwszy zapis w dokumentach dotyczy lat 1389-1403. Wieś była wówczas własnością rycerską, a właścicielem był Paszko Paweł zwany Złodziej, herbu Niesobia, kasztelan biecki. Wymieniony Paszko występuje w źródłach historycznych wcześniej, bo już w roku 1365, ale jako właściciel Pilchowic na Śląsku. Był właścicielem wielu innych miejscowości, które bądź zastawiał, bądź prowadził o nie procesy. Dokumenty wymieniają tu: Szczygłów, wolę Chroberską, Chroberz, Przeginię, Łętownię i Strzelce Małe. Należy przypuszczać, że jego siedziba rodowa znajdowała się w Biskupicach, gdyż począwszy od roku 1389 występuje w źródłach jako Paszko z Biskupic. Paszko Paweł miał córkę Świętochnę, która w latach 1397-98 była już wdową po Mikołaju Puszczu ze Sprawy oraz miała dwóch synów. Pierwszy z nich, Pełka, zostawił około 1403 roku dwie wsie w powiecie bieckim. W historii Biskupic nie pojawił się więcej. Drugi syn Paszko Paweł (junior) walczył pod Grunwaldem, a w latach 1416-45 piastował szereg godności: był kolejno miecznikiem królewskim, kasztelanem małogoskim oraz zawichojskim i starostą bieckim. W 1441 roku pożyczył Władysławowi Warneńczykowi 300 grzywien, a w zamian otrzymał w zastaw od króla miasto Wojnicz oraz wsie Łopot i Ratnawy. W 1445 roku ufundował ołtarz ŚŚ. Piotra i Pawła w swoim kościele parafialnym w Czchowie, któremu nadał między innymi 3 łany oraz karczmę z rolami i łąkami z rocznym czynszem 8 grzywien. Jego żoną była Anna, która w źródłach z 1450 roku występuje już jako wdowa. Małżeństwo to miało dwóch synów – Jana i Pawła, ale obaj byli głuchoniemi i pozostawali pod kuratelą siostry. Pierwszą z nich była Kochna, żona Mikołaja z Kodrąbu (województwo sieradzkie. Drugą córką była Anna, żona Jana Wojnarowskiego z Wojnarowic. W 1483 roku Jan i Anna Wojnarowscy sprzedają Biskupice Jakubowi z Dębna, kasztelanowi i staroście krakowskiemu. Kolejnym właścicielem po upływie 5 lat jest Jakub Szczekocki, syn Jana z Szczekocin. W okresie panowania Zygmunta Starego (1515r.) jako właściciel występuje Stanisław Kobyleński z Kobylan, kasztelan rozpierski, rozgraniczył Biskupice Jakuba z Dębna od Domosławic i Falszewic będących własnością Spytka z Melsztyna, kasztelana zawichojskiego. (Wszystkie te wsie należały do parafii Czchów, nie do Melsztyna – przyp. red.). Opis granic w oryginale przestawia się następująco: „Pierwszy kopiec narożnik usypano u zbiegu granic Złotej, Biskupic i Domosławic i stąd od potoka zwanego HINROWLYSZKĄ biegnie granica przez dąbrowę do zarośli zwanych WINNICZ (obecnie WINNICE – przyp. red.); następnie do przekopy z BISKUPIC i nią aż do brzegu starego czyli JEZIORZYSKA, rozgraniczającego także BISKUPICE i DOMOSŁAWICE z którego korzystać będą obie strony na długość aż do kopca usytuowanego na jego brzegu. Z drugiej strony tego kopca ze stawu korzysta wieś BISKUPICE aż do DUNAJCA. Od wyżej wymienionego kopca, granica biegnie od narożnika z tej strony DUNAJCA, gdzie zbierają się granice BISKUPIC, DOMOSŁAWICI FALSZEWIC, dalej do rzeki czyli strugi GWNYUSZKA, skąd prowadzą znaki graficzne brzegiem wyspy do lasu czyli Łęgu zwanego PRZERYCIE, dalej w górę stawu zwanego JEZIORZYSKO, gdzie zbiegają się granice BISKUPIC i GRODZISKA”. W dokumentacjach zapisano tez inne nazwy topograficzne wsi: występują 3 sadzonki ku ZŁOTEJ pod gajem zwanym DĄBROWA, osiedle TATAROWSKIE, Rynki, pod dworem, lasy za DUNAJCEM oraz potok MZURA (w innych źródłach MSZURA)- obecnie ZELINA (przyp. red.) Zapisano też imiona bądź imiona i nazwiska knieci i zagrodników mieszkających w BISKUPICACH, są to: MIKOŁAJ MIKULEC, MIKOŁAJ AVRYLECZ, STANISŁAW LATOSZEK, JAN RURZYK, WAWRZYNIEC CZECHOWIC, STANISŁAW KORYTKO, BARTEK i STAN ŁYCZKO, MACIEJ KORAB, MARCIN CZECH, TATAR, MADEJ, CHNADEK, TYSZYCA, KLESZCZOK.W omawianym okresie istniały we wsi młyn, karczma, sady i stawy rybne oraz sady.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz