czwartek, 31 grudnia 2015
środa, 16 grudnia 2015
Piosenki od Magdy
ta piosenka chyba spodoba sie nishi może sie spodoba!
Podgląd filmu YouTube AronChupa - I'm an Albatraoz (Offici
CIEKAWOSTKI HISTORYCZNE
CIEKAWOSTKI HISTORYCZNE
DOTYCZĄCE DOMOSŁAWIC
zebrał Józef Łojek – mieszkaniec Domosławic
Domosławice – w 1360r. zwały się: Damolauycze, Domaslowicz w 1372r Domaslauicze, 1381r Domaslauicz, 1409r Domaslauicze, 1415r Domaslaw, 1470-1480 Domaslowycze, dziś Domosławice.
Domosławice, jak historyczne wzmianki odnotowują w latach 1470-1480 – przynależały do parafii w Czchowie, gdzie z całej wsi składano dziesięcinę snopową i konopową wartości 12 grzywien, a w roku 1529 dziesięcinę snopową i konopową z całej wsi wartości 7 grzywien i owies miary czchowskiej – plebanowi w Czchowie.
W latach 1502, 1509 Domosławice przynależne były do powiatu czchowskiego, natomiast już w roku 1581 – do powiatu sądeckiego.
Jan Długosz w „Liber Beneficjorum dioecensis Cracoviensis” t. II pisanym w latach 1470-1480 tj. Księdze Uposażeń Diecezji Krakowskiej na str. 240 pisze (ręcznie, łacina, pismo gotyckie, średniowiecze).
„Domosławice – wieś do parafii Kościoła Czchów należąca, której dziedzicem jest Spytko z Melsztyna herbu Leliwa. W tej wsi są łany kmiece, także jest karczma jedna mająca rolę, także zagrody, także folwark dobry, rycerski mający odpowiednią ilość ról, z której to wsi całej płacona jest i odwożona dziesięcina snopowa i konopowa do kościoła w Czchowie, a jej wartość jest szacowana na 12 grzywien.
1 grzywna = 180-250g w srebrze w zależności od rejonu.
Dwór w Domosławicach istniał do 1964 roku. Ostatnim właścicielem i zarządcą był Tadeusz Wykowski i Józefa, Jacenta z Majznerów, chrześniaczka Jacka Malczewskiego.
Dwór był usytuowany w miejscu obecnego boiska sportowego i bazy materiałów drogowych i budowlanych w Domosławicach przed nową szkołą przy drodze Tarnów – Nowy Sącz.
Komisja parcelacyjna dworu w Domosławicach wg reformy rolnej dokonała podziału majątku na dwór wraz z zabudowaniami oraz tzw. „Resztówkę” – 16,7 ha, co stanowił sad, winnica, staw, teren zabudowy, grunty orne od drogi do rzeki Dunajec. Wszystko to zostało pod zarządem GS Czchów. Faktyczny nadzór sprawowali mieszkający we dworze Potoczek Antoni, Głowacki Władysław, Mielec Marian, Hołysz Julian z rodzinami. W pomieszczeniach podworskich były skup mleka, jaj.
Rozbiórki dokonali mieszkańcy Domosławic, Biskupic Melsztyńskich, Jurkowa, Faliszewic, którzy po prostu kupowali od GS Czchów poszczególne zabudowania (np. oborę, stodoły, itp.) na metry bieżące – od dachu po piwnice – dachówkę, cegły, kamień, drewno. Po dworze w Domosławicach nie ma dziś śladu.
W 1486r. dokonany był rozdział – rozgraniczenie wsi Biskupice, Domosławice i Faliszowice. Przez Domosławice wiodła droga z Krosna, Jasła do Krakowa.
Domosławice to własność szlachecka w Kluczu melsztyńskim; w 1360r król Kazimierz Wielki stwierdza, że połowa patronatu Kościoła w Czchowie należy do imiennie wymienionych dziedziców m.in. do Jakusza z Domasławic, a w 1372r Przecława z Domosławic. W 1381r. akta sądowe ziemskie odnotowują spór między Jakuszem a Przecławem i wydają wyrok, że „Jakusz nie będzie nagabywał Przecława o potok, wygony i o drogę wieczyście zniszczoną, którą miał przez jego gumno, a także o drogę zrobioną przez łąkę, o 2 maciory, które z psami pozabijał i o 2 rany otwarte na twarzy, zadane przez Jakusza. Janek, Jaszek, Jan dziedzic Domosławic 1410-1420 był sołtysem w Szerzynach, ale pisał się z Domosławic lub Domosławski.
Jan z Domosławic w 1389r. zastawia w 30 grzywien Piotraszowi z Zabawy Karczmę i kmiecia Bartka, a w 1400r. Andrzej z Janowic ustępuje Jaszkowi z Domosławic dziedzictwo Niedźwiedzia na takim prawie, na jakim było mu zastawione – za 100 grzywien przez Pietrasza z Faliszowic. Jaszek z Domosławic oskarża Pietrasza z Faliszowic o to, że jeździł po jego zasiewach, a ten odpowiada, iż jeździł po jego zasiewach, a ten odpowiada, iż jeździł zgodnie z prawem w czasie polowania.
W 1409r Jan z Domosławic sprzedaje braciom Janowi i Spytkowic z Melsztyna swą wieś:
„Jan z Oleśnicy sędzia i Piotr z Bąkowca podsędek – ziemscy krakowscy zaświadczający, że Jan z Domosławic sprzedał swą wieś Domosławice wraz z prawem patronatu kościoła w Czchowie za 220 grzywien szerokich groszy i 80 grzywien pół groszy Janowi i Spytkowi z Melsztyna”. Kraków 26 luty 1409r.
Oryginał w jęz. łac. w Archiwum Państw. Arch. Lanckorońskich pergamin o wym. 200 x 127 x 25 mm – na paskach pieczęcie sędziów z dokumentów Sądu Ziemskiego Krakowskiego 1302-1453 (Ossolineum Zb. Perzanowski).
Dalsze losy Domosławic związane są z losami właścicieli zamku Melsztyn, tj. zamiany właścicieli, dzierżaw, kolejnych sprzedażym.in. rodowi Jordanów w 1511r. W 1511 Jan z Melsztyna sprzedaje zamek z wioskami w tym Domosławice Mikołajowi Jordanowi z Zakliczyna k. Myślenic – kasztelanowi Wojnicza. O Domosławice m.in. wnosiły sprawę w 1518r. córki: Beata i Katarzyna Melsztyńskie do sądu Królewskiego o posag w wysokości po 400 grzywien przysługujące po zmarłym ojcu Spytku z Melsztyna kasztelanie Zawichojskim. Były one w tym czasie zakonnicami klasztoru Św. Agnieszki na Stradomiu w Krakowie.
Z ogólnej liczby 50 gospodarstw – domów, numerów, rodzin – 17 to stare rody domosławickie, kmiece, zagrodowe lub wyrobników sięgające XVIII, XIX w., pozostałe po napływie czyli „krzoki” i „ptoki”. Miejscowe to „ptoki”. Do tych 17-stu zaliczyć trzeba kościół – parafie od 1796r., szkołę od 1856r., dwór – znana jest tylko data rozbiórki 1964r. – prawdopodobnie z końca XVIII w.
Wieś w czasach PRL-u została pozbawiona sołectwa i stanowiła część sołectwa Biskupice Melsztyńskie. Staraniem Kazimierza Średniawy sołectwo Domosławice przywrócono w 1990r. Był sołtysem przez 3 kadencje do 2001r. Warto dodać, iż staraniem byłego sołtysa Domosławic w całym sołectwie wiele zmieniło się na lepsze. Był od początku inicjatorem odtworzenia sołectwa, swoimi staraniami przyczynił się do znacznej poprawy infrastruktury technicznej wsi, zostały wyasfaltowane drogi, powstał parking koło kościoła, miał ogromny wkład w budowę nowej szkoły w Domosławicach (otwarta w 1999 roku). Pomógł w wypracowaniu tzw. tożsamości tej pięknej miejscowości.
W Domosławicach warto zwrócić uwagę na:
Kościół parafialny ze znajdującym się w ołtarzu cudownym obrazem Matki Bożej Domosławickiej Królowej Doliny Dunajca, chrzcielnicę z 1490r. pochodzącą z kościoła pw. św. Krzyża w Melsztynie, figurę św. Jana Nepomucena z 1729r. (przy tym położeniu – prawdopodobnie strzegącego miejscowość przed powodziami), cmentarz wojskowy z 1914/1915r. nr 287, pochowano tu 78 żołnierzy. Na uwagę zasługuje również tzw. Ogrójec znajdujący się na ścianie południowej kościoła parafialnego z 1863r. jest to jednocześnie kapliczka nagrobna ks. Jana Pawlika
Bożonarodzeniowe tradycje
Bożonarodzeniowe tradycje
Wigilia - wieczór wigilijny w tradycji polskiej jest najbardziej uroczystym i najbardziej wzruszającym wieczorem roku. Punktem kulminacyjnym przeżyć adwentowych w rodzinach chrześcijańskich jest wigilia Bożego Narodzenia. Posiada ona bardzo bogata liturgie domowa. Geneza tej liturgii sięga pierwszych wieków chrześcijaństwa. Obrzędy te i zwyczaje mają więc starą tradycję. Wigilie w ogóle znane były już w Starym Testamencie. Obchodzono je przed każdą uroczystością, a nawet przed każdym szabatem. Było to przygotowanie do odpoczynku świątecznego. Izraelici zwali je "wieczorem".
Słowo "wigilia" pochodzi z języka łacińskiego i oznacza czuwanie. Taki był dawniej zwyczaj w Kościele, ze poprzedniego dnia przed większymi uroczystościami obowiązywał post i wierni przez cala noc oczekiwali na te uroczystość, modląc się wspólnie.
Wolne miejsce przy stole
Znany i powszechny jest obecnie w Polsce zwyczaj pozostawiania wolnego miejsca przy stole wigilijnym. Miejsce to przeznaczone bywa przede wszystkim dla przygodnego gościa. Pozostawiając wolne miejsce przy stole wyrażamy również pamięć o naszych bliskich, którzy nie mogą świąt spędzić z nami. Miejsce to może również przywodzić nam na pamięć zmarłego członka rodziny.Pierwsza Gwiazda
W Polsce wieczerze wigilijna rozpoczynało się, gdy na niebie ukazała się pierwsza gwiazda. Czyniono tak zapewne na pamiątkę gwiazdy betlejemskiej, która według Ewangelisty, św. Mateusza, ujrzeli Mędrcy, zwani tez Trzema Królami.Łamanie się opłatkiem - najważniejszym i kulminacyjnym momentem wieczerzy wigilijnej w Polsce jest zwyczaj łamania się opłatkiem. Czynność ta następuje po przeczytaniu Ewangelii o Narodzeniu Pańskim i złożeniu życzeń. Tradycja ta pochodzi od prastarego zwyczaju tzw. eulogiów, jaki zachował się z pierwszych wieków chrześcijaństwa. Wieczerza wigilijna nawiązuje do uczt pierwszych chrześcijan, organizowanych na pamiątkę Ostatniej Wieczerzy. Zwyczaj ten oznacza również wzajemne poświecenie się jednych dla drugich i uczy, ze należy podzielić się nawet ostatnim kawałkiem chleba. Składamy sobie życzenia pomyślności i wybaczamy urazy.
Ilość potraw - według tradycji, ilość potraw wigilijnych powinna być nieparzysta. Aleksander Bruckner w słowniku etymologicznym języka polskiego podaje, ze wieczerza chłopska składała się z pięciu lub siedmiu potraw, szlachecka z dziewięciu, a u arystokracji z jedenastu. Wyjaśnienia tego wymogu były różne: 7 - jako siedem dni tygodnia, 9 - na cześć dziewięciu chórów anielskich itp. Dopuszczalna była ilość 12 potraw - na cześć dwunastu apostołów.
Nieparzysta ilość potraw miała zapewnić urodzaj lub dobra prace w przyszłym roku. Potrawy powinny zawierać wszystkie płody rolne, aby obrodziły w następnym roku. Wskazane tez było skosztować wszystkich potraw, żeby nie zabrakło którejś podczas następnej wieczerzy wigilijnej. Wigilie otwierała jedna z tradycyjnych zup wigilijnych - najczęściej barszcz czerwony z uszkami, zupa grzybowa lub rzadziej - migdałowa. Oprócz dań rybnych podawano staropolski groch z kapusta, potrawy z grzybów suszonych, kompoty z suszonych owoców a także łamańce z makiem lub pochodzącą ze wschodnich rejonów Polski słynną kutie oraz ciasta a zwłaszcza świąteczny makowiec.
tapety
Natalia C.
sobota, 12 grudnia 2015
ZNANI I ZASŁUŻENI DLA BISKUPIC
ZNANI I ZASŁUŻENI DLA BISKUPIC
Osobą związaną z dworem w Biskupicach Melsztyńskich był płk. dypl. Andrzej Kunachowicz(
(inf. udostępnione przez p. Jerzego Pawlaka)
Wiktor Kunachowicz – oficer Wojska Polskiego, wielokrotnie odznaczony i chwalebnie zaznaczony w kartach historii ojczyzny.
Franciszek Krzan – pierwszy komendant straży w Biskupicach i wieloletni sołtys.
Warto dodać, iż w/w wspomniano w zapisach potwierdzających cudowną moc obrazu Matki BożejDomosławickiej – „Królowej Doliny Dunajca” (list z 1920r.z placu boju pisany w czasie wojny z bolszewikami do ks. Kanonika w Domosławicach, a opisujący „cudowne ocalenie” Franciszka K. – żołnierza w wojnie 1920r. za sprawą Matki Bożej Domosławickiej)
Pozwoliłam sobie tu na zerknięcie do dzieła autorstwa J. Łojka „Matka Boża Domasławicka
W roku 1912 właściciele ziemi dworskiej Leon Kunachowicz oraz Szczęsny Oświęcimski odsprzedają ją okolicznym rolnikom. W okresie II wojny światowej na teren Biskupic przybywają wysiedleńcy ze Wschodu. Od 1 stycznia 1955 do 1965 roku w Wilnie w Biskupicach znajduje się Gromadzka Rada Narodowa, do której należą Biskupice, Domosławice, Jurków i Złota.
Lata 1963-90 należą do „najbogatszych” dla Biskupic. Jest to okres istnienia na tym terenie „ośrodka” uprawy tytoniu. Zyski osiągane ze sprzedaży całkowicie zmieniają gospodarcze oblicze wsi. Powstaje wiele murowanych domów na miejscu starych drewnianych. W latach 1960-66mieszkańcy w czynie społecznym budują remizę strażacką, która służy mieszkańcom do dziś. W roku 1989ma miejsce ważne wydarzenie, mianowicie rozłączenie Biskupic i Domosławic, które dotychczas były jednym sołectwem. Lata 1987-92 to budowa sieci gazowej z ujęcia Porąbce Uszewskiej dla miejscowości; Złota, Biskupice Melsztyńskie, Domosławice, Faliszewice. W latach 1990-2002 częściowo w czynie społecznym w Biskupicach zostaje zbudowany chodnik. Większość dróg gminnych we wsi posiada twardą nawierzchnię. Brak działalności gospodarczej na terenie wsi sprawia, że miejscowość jest ekologicznie czysta (od kilkunastu dopiero lat funkcjonuje miejscowa piekarnia – największy zakład produkcyjny wsi).
Pierniczki
Pierniczki
Składniki:
- 1/4 szklanki miodu
- 80 g masła
- 1/2 szklanki miałkiego brązowego cukru lub cukru pudru
- 1 jajko
- 2 i 1/4 szklanki mąki pszennej
- 1 łyżeczka sody oczyszczonej
- 1,5 - 2 łyżki przyprawy korzennej do piernika
- opcjonalnie: 1 łyżeczka kakao (jeśli lubicie, gdy pierniczki mają ciemniejszy kolor)
Miód i masło podgrzać w garnuszku, przestudzić. Dodać pozostałe składniki i wyrobić lub zmiksować. Jeśli ciasto będzie zbyt miękkie, schłodzić (będzie się lepiej wałkowało).
Wałkować na stolnicy na grubość 2 - 3 mm lekko podsypując mąką (grubsze pierniczki są bardziej miękkie po upieczeniu). Wykrawać pierniczki o dowolnych kształtach i przekładać na blachę wyłożoną papierem do pieczenia.
Pierniczki z otworkiem do przewlekania - otworek należy zrobić przed pieczeniem (np. słomką do napojów).
Pierniczki z witrażykami - również przed upieczeniem w dużym pierniczku wykrawać mniejszy otworek, nasypać do niego pokrusznych landrynek (z górką) i piec na macie teflonowej, ściągając z blachy dopiero po ostygnięciu.
Układać na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia i piec około 10 minut w temperaturze 180ºC. Uważać, by nie piec za długo, będą zbyt kruche i będą miały posmak goryczy. Wyjąć z piekarnika, wystudzić na kratce.
Lukrować lub dekorować czekoladą po upieczeniu.
Pierniczki po upieczeniu są twarde, później zmiękną (należy je przechowywać w szczelnie zamkniętym pojemniku). Bardzo długo i dobrze się przechowują (nawet kilka miesięcy). Można upiec je kilka tygodni przed świętami, lukrowanie zostawiając na później.
Co zrobić, by pierniczki zmiękły?
Pierniczki po upieczeniu są zazwyczaj mocno twarde (powoduje to dodatek miodu). By zmiękły potrzebują pochłonąć odpowiednią dawkę wilgoci np. z powietrza lub owoców. Wtedy będą rozpływały się w ustach! Ułóż pierniczki (jeszcze przed lukrowaniem) na kratce i przenieś do pomieszczenia o wysokiej wilgotności, uchyl okno podczas deszczu ;-) (klimat brytyjski jest dość wilgotny, pierniczki miękną u mnie szybko, już po 3 dniach). Jeśli u Ciebie w domu jest dość sucho, schowaj pierniczki do szczelnej puszki z kawałkami obranych jabłek. Jabłka wymieniaj co parę dni, by nie zaczęły pleśnieć. Pierniczki będą chłonęły wilgoć z owoców.
Smacznego :-).
Mikołajki
Mikołajki – tradycyjna, polska nazwa święta ku czci świętego Mikołaja biskupa Miry, obchodzonego 6 grudnia w katolicyzmie i prawosławiu. Do XIX wieku był to na ziemiach polskich dzień wolny od pracy. W 1969 roku w Kościele katolickim zniesiono święto, jest to już tylko tzw. wspomnienie dowolne.Od średniowiecza w wigilię tego dnia święty Mikołaj (a właściwie osoba przebrana za niego) przynosił dzieciom prezenty. Współcześnie w Polsce, nocą podkłada się dzieciom drobne upominki, małe zabawki a przede wszystkim słodycze. W XIX i XX wieku, obdarzający dzieci podarkami w swoje święto Mikołaj, został przekształcony w baśniową postać rozdającą prezenty w Boże Narodzenie, wykorzystywaną w kulturze masowej.
tapety
Subskrybuj:
Posty (Atom)